Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

ΛΙΜΝΗ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ


Μύθοι και δοξασίες
Λίμνη Αγιου βασιλειου η λιμνη λαγκαδα η λιμνη Κορωνια , οι τρεις ονομασίες της λίμνης, όμως από πού προέρχονται αυτές; Οι δυο πρώτες, όπως προδίδει και το όνομα τους, προέρχονται από δύο χωριά που βρίσκονται κοντά στην λίμνη ενώ η τρίτη βασίζεται σε έναν μύθο


Υπάρχουν δύο εκδοχές για το πώς πήρε το όνομα της η λίμνη. Κατά την πρώτη εκδοχή: κάποια βασίλισσα, το όνομα της οποίας ήταν Κορώνεια, ήθελε να διασχίσει την λίμνη μαζί με την μεγάλη της συνοδεία και μεγάλο πλήθος ζώων. Κατά την διάρκεια της πορείας όμως ο πάγος στην λίμνη έσπασε και τα ζώα με τα φορτία που μετέφεραν βρήκαν άδοξο τέλος στον πάτο της λίμνης. Ευτύχημα ήταν ότι σώθηκε η βασίλισσα και όταν πέρασε την λίμνη θεώρησε χρέος της να βαφτίσει το χωριό που βρισκόταν στην όχθη, Κορώνεια (στην συνέχεια μετονομάσθηκε Άγιος Βασίλειος) από όπου έπειτα πήρε το όνομα της και η λίμνη.

Η δεύτερη εκδοχή λέει: ότι καθώς κάποια βασίλισσα περνούσε από την λίμνη ο πάγος που κάλυπτε την λίμνη έσπασε και η κορώνα της βασίλισσας έπεσε στην λίμνη έτσι προέρχεται και το όνομα της λίμνης.


Μύθοι και δοξασίες για την λίμνη
Νεράιδες: Στη λίμνη σύμφωνα με ένα μύθο κάθε πρωί κατέβαιναν από το βουνό νεράιδες και έκαναν μπάνιο. Όταν τελείωναν έστηναν χορό και μετά εξαφανίζονταν πάλι πάνω στα βουνά και ίσως κάποιος τυχερός να κατάφερνε να τις δει. Αν τις έβλεπες δεν έπρεπε να τις μιλήσεις γιατί αν έπιανες κουβέντα με κάποια από αυτές θα έχανες την μιλιά σου. Πολλές φορές, λόγω της δουλειάς τους, πολλοί ψαράδες κατάφερναν να τις δουν και αν κάποιος κατάφερνε και έκλεβε κάτι από μια νεράιδα τότε αυτήν τον ακολουθούσε και τον παντρεύονταν. Υπήρχε και μια ιστορία για κάποιον που κατάφερε να κλέψει το μαντίλι μιας νεράιδας και τότε αναγκασμένη τον παντρεύτηκε και έκαναν τρία παιδιά, όταν όμως με τα χρόνια η νεράιδα κατάφερε και βρήκε το μαντίλι της έφυγε από το σπίτι και γύρισε στα βουνά με τις υπόλοιπες του είδους της.

Ο πύργος του Αγίου Βασιλείου: Παλιά που η λίμνη πάγωνε κάθε χειμώνα, το ιππικό του Ευαγγελισμού πέρασε πάνω από την παγωμένη λίμνη και όταν έμαθαν τι είχαν κάνει παραξενεύτηκαν που δεν έσπασε ο πάγος και να πνιγούν. Αυτοί ήταν που έχτισαν τον πύργο, αλλά όχι με τσιμέντο αλλά με ένα άλλο υλικό τόσο ανθεκτικό που δεν μπορούσες να ξεκολλήσεις ούτε μια πέτρα.


Ο πύργος του Αγίου Βασιλείου: Παλιά που η λίμνη πάγωνε κάθε χειμώνα, το ιππικό του Ευαγγελισμού πέρασε πάνω από την παγωμένη λίμνη και όταν έμαθαν τι είχαν κάνει παραξενεύτηκαν που δεν έσπασε ο πάγος και να πνιγούν. Αυτοί ήταν που έχτισαν τον πύργο, αλλά όχι με τσιμέντο αλλά με ένα άλλο υλικό τόσο ανθεκτικό που δεν μπορούσες να ξεκολλήσεις ούτε μια πέτρα.



Γιορτές και παραδόσεις
Γιορτή Αγίου Νικολάου (πώς γινόταν στον Άγιο Βασίλειο): Ο Άγιος Νικόλαος, προστάτης των ναυτικών, γιορταζόταν όπως είναι φυσικό στη λίμνη. Την ημέρα της γιορτής οι ψαράδες πήγαιναν με τις βάρκες στην λίμνη και ψάρευαν, τα ψάρια που έπιαναν τα μαγείρευαν σε ένα ταψί. Αυτό το φαγητό λεγόταν Ταβάς και γινόταν κυρίως στη γιορτή του Αγίου Νικολάου.
Τώρα: Κατά την γιορτή ο σύλλογος ψαράδων και οι κάτοικοι του χωριού συγκεντρώνονται στην λίμνη και οι πρώτοι στήνουν πάγκους και προσφέρουν στον κόσμο κονιάκ και λουκούμια.



Γιορτές και παραδόσεις
Τα Φώτα: Τα Φώτα οι κάτοικοι του χωριού κατέβαιναν στην λίμνη με τις βάρκες και σχημάτιζαν έναν μεγάλο κύκλο με τις βάρκες. Η βάρκα με τον παπά βρισκόταν έξω από τον κύκλο. Όταν ο παπάς έριχνε τον σταυρό, στο κέντρο του κύκλου και οι νεαροί που ήταν στις βάρκες γύρω-γύρω βουτούσαν να τον πιάσουν. Αυτός που έπιανε τον σταυρό θα γυρνούσε όλο το χωριό και θα μάζευε λεφτά.

Το ψάρεμα στην λίμνη
Γρίπος: Ο γρίπος είναι τρόπος ψαρέματος που χρησιμοποιούσαν οι ψαράδες τόσο στη λίμνη Κορώνεια όσο και στη Βόλβη. Τον γρίπο τον έριχναν βαθιά μέσα στη λίμνη με βάρκα με τρόπο που να σχηματίζει κοιλιά. Για να τον τραβήξουν τον γρίπο πήγαιναν 7-8 ψαράδες. Ο γρίπος χρησιμοποιούταν για γριβάδια, περκιά, πεταλούδες, τούρνες, χέλια, γουλιανούς, μεγάλα τσιρόνια και λεστιά και μπορούσε να αντέξει μέχρι και 18 κιλά.
Οι ψαράδες για να αναγνωρίζουν εύκολα τις περιοχές, τις χώρισαν σε τοποθεσίες και έδωσαν ένα όνομα σε κάθε μία.



Μπουγδάνα
Λασπούδα
Καβάκια
Τζιγαρίδα
Χάγκερι
Γιαμαλί
Κούτσουρο
Ασπρόχωμα
Γκάντιν
Μαριγούδα
Καρπούσκα
Καϊνάκι
Ναυτιλιά
Μαρόνια
Γκρέμνα
Σκαλόματα
Κόκκαλα
Ζεστά-νερά
Μπουρουβάνα
Καρακόβα
Πύργος
Τοπ-καραγάτς
Ντεμιρλί
Αλή-μπέη
Καλιακούδ
Σάρκο
Γουρουνάς
Πασάζ-μάκι
Κούτλος
Στραβό-δέντρο
Τσιφλικούδα
Πολυέλεα
Νταγιάν
Σουβάτ
Κάστανα-ντραγάνα


Δεν υπάρχουν σχόλια: